Vanmorgen de eerste trainingskilometers vast gelegd.

Vanmorgen voor de eerste keer na mijn ongeval op 23 juni 2019 weer een toertje gemaakt.  Moet zeggen was een spannende ervaring met veel tranen, meer door de achterliggende angst wat er toen gebeurd is en eigenlijk ook omdat ik nu weer alleen op de fiets wegging. Maar gelukkig naarmate de rit vorderde kwam er ook weer zelfvertrouwen naar boven. Mijn kuiten voelde ik onderweg wel, maar ik genoot ook van de omgeving, eigenlijk deed ik dat voor mij hersenletsel nooit.  De tijd en snelheid is ook niet van belang, ik wil 19 april de 100 km uitrijden en dat had ik ook vandaag in mijn hoofd zitten.

Ik wil iedereen alvast bedanken die mij gesteund heeft en ook voor degene die nog gaan komen.  Jullie zijn allemaal toppers voor mij.

Sportieve groet en tot in volgende blog👌