Mijn AGR 2025

D-DAY, mijn AGR 2025

Vrijdagnamiddag 18 april stond in het teken van onze shirts ophalen met alle fietsende HersenStrijders in het Shimano Experience Center in Valkenburg, daarnaast het uitzwaaien van Bart die het plan had om 2 x de lange tocht te gaan fietsen. Een keer in de nacht van vrijdag op zaterdag en daar meteen achteraan nog een "rondje", 2 keer 240 dus wel te verstaan. 

Onder luid gejuich en klinkende Shimano koebellen vertrok Bart rond 17:30u.

Een aantal wielergrootheden zoals Leontine Van Moorsel en Tom Dumoulin waren er ook en juichten net zo hard.

's nachts niet zo goed geslapen, last van een hardnekkige kriebelhoest maargoed, geen tijd om uitgerekend nu grieperig te worden.

Ik had vrijdagavond al alles klaargelegd, fiets en reservefiets (waaronder mijn oude mountainbike van 29 jaar oud, een wielrenfiets vind ik te lastig en te wiebelig) kleding, deels geleend omdat mijn fiets uitrusting niet zo rijk is:)

Zaterdagochtend 7:30uur, per trein met de fiets naar Valkenburg en daar trof ik Eric, mede fietsende Hersenstrijder, kameraad en ook lotgenoot (NAH).

Na een fotomomentje vertrok Eric aan zijn avontuur en ik niet heel veel later, om 8:47uur.

Net voor vertrek, nogal last minute dus, bedacht ik me om mijn geplande afstand definitief te wijzigen (ik had al de avond ervoor erover nagedacht maar wist het nog niet), ik ging ipv 65 nu 100km doen, met de gedachte dat ik altijd nog anders kon fietsen als ik me toch niet sterk genoeg voelde.

Ik had de afgelopen weken immers goed getraind en wilde de uitdaging toch weer net iets hoger maken(wie mij kent, begrijpt dit wel🫣).

Aan niemand verteld behalve fietsmaat Micha die zou meefietsen.

Zo ging ik dus op weg om kwart voor negen, wat een mega drukte en wat een fietsers was de gedachte die door mijn hoofd ging (uiteindelijk tot aan de finish dacht ik dit).

De eerste berg kwam na ongeveer 3km, de Geulhemmerberg, het ging eigenlijk prima.

Via bunde richting kasteel Elsloo en de Maasberg, daar zag ik de welbekende Patronaatsknöppele aan de kant staan op hun welbekende manier en in stofjas.

Vlak na het passeren van Beek was de eerste verzorgingspost, een uitgebreid buffet met drank, wafels etc etc en zelfs winegums (voorheen deed ik aan trailrunning en dit soort uitgebreide vp's een feest van herkenning dus).

We naderden Schimmert, in de verte zag ik al de plek opdoemen waar dit avontuur feitelijk begon, de watertoren Reusch waar ik medio 2021 als chefkok net werkte en onderuit ging (met onderuit bedoel ik 4 herseninfarcten wat pas aan het licht kwam nadat ik zelf nog naar huis met de auto reed omdat ik dacht dat ik gewoon moe was van een lange werkdag,  na bezoek aan de Huisartsenpost in Heerlen bleek (uren later) na een verkeerde diagnose  dat het goed mis was. Een confronterende ontmoeting dus toen ik de Reusch passeerde...

Na nog wat afdalingen en heuvels in het Limburgse land, oa Sweikhuizen en nog meer van dit soort leuke beklimmingen ging het nog altijd prima. 

We kwamen langs Vaesrade waar een volgende grote verzorgingspost was, fietsten echter door naar Hoensbroek en daar stond mijn vriendin ter hoogte van het kasteel ons aan te moedigen.

Weer door en nu richting Voerendaal en Ubachsberg, net voor de Bergseweg (vals plat zeg maar van Kunrade naar Ubachsberg) stonden mijn kinderen aan te moedigen.

En weer door omhoog, en op naar de Fromberg, prachtig gelegen en fietsend tussen de wijnranken via de drukke Koulenberg langzaam richting finishplek. 

Daartussen zat nog de Sibbergrubbe en de mythische Cauberg.

Langs de weg werd het steeds drukker, wel leuk al die aanmoedigen van bekenden en onbekenden.

De afdaling van de Daalhemmerweg en dan onderaan links de hoek om, de "gevreesde" Cauberg nog even op en wetende dat dan de finish echt nabij is, ging ook dit goed. Kleinste verzet maar ok, kwam gewoon boven en het was echt leuk met al die enthousiaste mensen overal.

In Vilt lag de finish op de bekende plek en het zat er al op.

Tevreden

Emotioneel

Uitdaging 

Blijdschap

Voldaan

Bovenal > Trots

Geen spierpijn

Ik begrijp nu wel dat sommige medeweggebruikers niet altijd wielrenners de meest prettige groep vind, ik begrijp nu ook wat "links links" betekent

Voor mij 3,5jaar geleden ondenkbaar

Dit schreef ik zaterdagmiddag op LinkedIn:

"in the pocket🙂

last minute (vanochtend) bedacht om 100km te fietsen ipv 65km.

gelukt en mega trots op🚴🙏😊

 jaar geleden 4 (zware) herseninfarcten en een hersenbloeding, van nahgenoeg niks meer kunnen tot nu 100km op de fiets

het ging hartstikke goed.

Ben er mega trots op😊

Geen ebike, geen trapondersteuning, geen racefiets, 100%puur eigen kracht🤜

Doneren mag altijd nog natuurlijk🧠🚴🙏"

Bedankt voor al jullie steun, bedankt voor de donaties, als geen ander weet ik hoe het leven verandert met niet aangeboren hersenletsel (nah) 

Ik steun graag op mijn (Eigen-) Wijze het fonds dat onderzoek doet om de nadelige gevolgen van hersenletsel te verminderen, dat de zorg beter maakt.

Dat mensen met nah minder nahdelige en blijvende restschade heeft.

HersenStrijd dus🧠🚴💪😊 volg de website want het houdt met deze campagne natuurlijk niet op.

Tot volgend jaar🙏 " es God bleef"

luk de dag en Geneet van ut leeve (daar is een liedje van)

Roger